در زندگي مشترك هر لحظه واحد صبر پاس ميكنم ...

حتي در زندگي با يك  «بهترين مرد »

مهمترين كار زندگي من :

تلاش و تلاش و تلاش براي داشتن يك زندگي شيرين زير يك سقف آبي ،

در كنار همسر مهربونم حميد...

يادمه بهم ميگفتي عادت ميكني به رفتن هام ،

من تو دلم ميگفتم : مگه ميشه ؟

حالا ديدي نشد ! بعد يكسال و نيم هنوز هم نشد ،

 نبودنت برام عادت نشد عزيزم

هميشه كم ميارمت ...

نميشه كه نبارمت ...

نبودنهايت كي تمام مي شود ؟

خسته ميشوم گاهي...

اين روزا دچار يه جنگ تحميلي شدم و اساسي جنگيدم براي زندگيم ، انرزي زيادي ازم رفته به يه دوره ريكاوري دروني نياز دارم ...

كاش همسرم كنارم بود ...